از عشـق به جـز زمـزمـه ای هیـچ نمـانده

از عشـق به جـز زمـزمـه ای هیـچ نمـانده
امـّـا دِلِ مــــا را بـه چـه روزی کـه نشـانده

من جرأتِ ابـراز نَـدارم ؟! ... چه دُروغی -
چشمانِ دهن لق که به گوشت َنرِسانده!

از دور ، قشنگ است عُبــــور از دل آتـــش
وقـتی کـه خدا ، مزّه ی خود را نچشـانده!

من بی کَس و کارم چه بگویم کـه خـدا را
سرمایه ی عشقِ تو به این شعـر کشانده

کـوچک تَـر از آن ام کـه بــــرایت بنـــــویسم
این مرد به جز مشق شمــا درس نخوانده

از خیْـــرِ تـو دل کَنـدْ ، ببیـن رفتــه و حتّــی
آثــــارِ تـــو بــــر رویِ سَـــــرش را نَـتِِـکانـده