جوان ایرانی
جوان ایرانی

جوان ایرانی

مردان، دو دسته‌اند !

مردان دو دسته‌اند: کوچک و بزرگ !

مردان بزرگ بر داشته‌های خود تکیه دارند،

مردان کوچک بر نداشته‌های دیگران !

مردان بزرگ در سنگلاخ نیز راهی باز می‌کنند،

  

مردان کوچک در شاهراه هم به بیراهه می‌روند !

مردان بزرگ مثل کوه، استوار و سربلند، رو به‌روشنا و برکت آسمان دارند،

مردان کوچک برکه‌ای کم‌آب را می‌مانند که می‌خشکد و گرد و غبارش جان‌ها و نفس‌ها را آزار می‌دهد !

مردان بزرگ با بردباری و پایداری، از حادثه‌های بزرگ، حماسه‌های باشکوه می‌سازند !

مردان کوچک حتی شجاعت و مسئولیت رویارویی با حادثه‌های کوچک را هم ندارند:

«وَ فی‌ تَقَلّبِ الاَحوال عُلِمَ جَواهر الرّجال»

مردان بزرگ دروغ نمی‌گویند، تظاهر نمی‌کنند، وعده‌های عوام‌فریبانه نمی‌دهند، متملقانه سخن نمی‌گویند و اشتباه خویش را می‌پذیرند.

مردان کوچک، شعار می‌دهند، شلوغ می‌کنند، گزافه می‌گویند و از آب گل‌آلود جهل دیگران ماهی مطامع خویش را صید می‌کنند !

مردان کوچک دیر آمده‌اند و زود می‌روند، بی‌تاب و پرشتاب، وجودی ندارند تا گنجایشی داشته باشد !

مردان بزرگ ریشه در آب و خاک و برهان و باور دارند، ظرف وجودشان دریایی است فراخ و بی‌کرانه:

«اِنَّ هذِهِ القُلوب اَوعیَهٌ فَخَیرُها اَوعاها»

مردان بزرگ چشم به‌راه نمی‌مانند، گام در راه می‌نهند و بسیاری را با خود به‌حرکت درمی‌آورند،

مردان کوچک، هیچ‌گاه شجاعت برداشتن نخستین گام را ندارند ! گامی نیز اگر بردارند جز به‌سوی بیراهه نخواهد بود !

مردان بزرگ نه جا را بر کسی تنگ می‌کنند و نه کسی جای آن‌ها را تنگ می‌کند،

مردان کوچک، بودن خود را در نبودن دیگران می‌بینند !

از مردان کوچک، جز نقشی ساختگی و بی‌دوام بر صفحه‌ی کاغذ چیزی نمی‌ماند !

مردان بزرگ در دل و جان و دیده و اندیشه جاودان‌اند.


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد